ปัญจสัตตติสัจจวิชชภาวินี

ฝึกแล้วนำไปใช้ (๖)

ฝึกสายบ่ายค่ำในเขต

เที่ยวเทศน์เที่ยวกล่าวจนคล่อง

ไม่ยักนำไปทดลอง

ว่าของที่ฝึกจะดี

มองลึกเข้าไปข้างใน

เห็นความขุ่นใสบ้างสิ

เห็นแล้วทำไงถึงดี

อย่างนี้แยบยลผลธรรม

 สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖

  

ดูจิต ดูธรรม (๕)

พึงรักษาจิตของตนไว้

อย่าให้เข้าไประรานเขา

อบรมธรรมให้มีในจิตเรา

ให้เห็นความว่างเปล่าจริง จริง

เท่านี้ก็คุ้มค่าทุกคำข้าว

ไร้เขาไร้เราในสรรพสิ่ง

ยิ้มยอมรับทุกคำติติง

อย่าวิ่ง อย่าวุ่นเป็นบุญนักฃ

สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖

   

ชนเพดาน (๔)

เมื่อการบำเพ็ญถึงทางตัน

ถึงกาลและวันที่หดหู่

ปรับเปลี่ยนอิริยาบถสักครู่

อย่าอยู่อย่างท้อถอยปฏิบัติ

มองธรรมชาติพรรณไม้เบื้องหน้า

มีคู่สนทนาธรรมให้แจ่มชัด

แลกเปลี่ยนวิถีธรรมฝึกหัด

ก็เป็นการชาร์จแบตทางจิต

สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖

ปัญจสัตตติสัจจวิชชภาวินี

ปัญจสัตตติสัจจวิชชภาวินี

ประเมินตนเอง (๑)

ไม่ต้องกล่าวคำมากไป

ว่าตนทรงไว้คุณธรรม (?)

ดูจิตตนที่มีสูงต่ำ

ก็รับทราบตื้นลึกปฏิบัติ

ตรวจสอบจิตเมื่อถูกวาจาจี้

จิตนี้มีสมมติหรือปรมัตถ์

นี่เป็นสมบัติธรรมสัจจ์

พึงบำเพ็ญวัตรต่อไปอีก (เหอะ)

สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖

ดีขึ้น (๒)

ขอเพียงตั้งจิตชอบไว้ทุกที่

ไม่หลีกหนีอุปสรรคขัดขวาง

ตั้งใจแน่วแน่ทะลุทะลวง

ก็จะลุล่วงหน้าในธรรม

มีโอนอ่อนผ่อนตามบ้าง

อย่าอยากหวังให้เลิศล้ำ

แค่ดูลมหายใจประจำ

ก็ก้าวข้ามอุปสรรคใดใด

สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖

ดูเวทนา (๓)

เวทนามีคุณค่ามหาศาล

สำหรับเราท่านที่สั่งสม

บำเพ็ญธรรมปฏิบัติอบรม

เพาะบ่มถึงเวทนาในเวทนา

ดูเวทนาอย่าให้กลายเป็นเชื้อ

ถูกอุปาทานปนเจือภายหน้า

ลุถึงขั้นเวทนาเป็นขันธเวทนา

จึงชื่อว่าลิ้มรสสัจธรรม

สว.ธรรมภาวินี ๑๔/๔/๕๖